როგორ ვიცხოვრე პარიზში?

„სინათლის ქალაქში“  დღეს ჩვეულებრივ იწყებენ, ფაცი–ფუცით იცვამენ ტანსაცმელს და მორიგი სამუშაოს შესრულებისთვის ემზადებიან.

ყველაფერს პარიზულის გემო და ფერი დაჰკრავს, მათ შორის ყველაზე უფერო და უსუნო საგნებსაც კი. სიტყვა დახვეწილი ისე შეეფერება ქალებს, როგორც სიყვარულს პარიზული ვნება. წარწერებში ინგლისური ენა არ ჩანს, მეტროპოლიტენი კი ტურისტული ხაზებისკენ გვიხმობს.

რიშელიეს ქუჩაზე, „ჰოტელ მალტე ოპერაში“ ვცხოვრობ. დილით ადრე ვდგები, ვუყურებ როგორ იღვიძებს ქალაქი, გრძელი თითებით ძვირფას სიგარეტს ვუკიდებ, პიჟამოთი გამოყვანილ თეძოებს ვფარავ და ვფიქრობ, რა არის ამ ქალაქში ისეთი ასე რომ მიზიდავს?

პასუხი პარადოქსულია. ამაზე ფიქრით თავს აღარ ვიმძიმებ. ვყვები აქაურ რიტმსა და პირველ სანახაობას.

ფეხით სიარული პარიზული თავგადასავლის პირველი ნაბიჯია. დადიხარ კილომეტრებს… გრძნობ როგორ გეჭიმება კუნთები, როგორ გეღლება მთელი სხეული, და როგორ განიჭებს ეს „დაღლა“ უდიდეს სიამოვნებას…

შემდეგ ლუვრი.  პირველი აღტაცება, განცდა, ემოცია. ზიარება ხელოვნებასთან და ჰარმონიის პოვნა. ბევრი მანე,რენუარი,ვან გოგი და გოგენი.

აქაური ხალხი – ჩარჩოების გარეშე, სტერეოტიპებისგან თავისუფალი. უცნაურად წარმოთქმული „bonjour“, ლამაზი ბგერები და ინტონაცია.

ისტორიული პარიზი. აქ ვერ შეხვდებით შეღებილ სახლს და ყველაფერი ძალიან მეცხრამეტე–მეოცე საუკუნოვანია. წარმოიდგენ ეტლებისა და ფარნების ეპოქას და სიამოვნებით იძრები წარსულში.

3 დღე გავატარე. ვიცხოვრე, როგორც განებივრებულმა ქალიშვილმა, როგორც ცხოვრობენ პარიზელი მაგარი გოგონები. შევიყვარე ისე როგორც აქ უყვართ. მე ვურეკავდი, მე ვპატიჟებდი, არავისთვის მიკითხავს რჩევა. სრული თავისუფლება მივეცი საკუთარ თავს. სიამოვნებით მივირთვი მისი გაკეთებული სალათა და ისე დავშორდი წამოსვლისას, რომ ღამე არ მიტირია.

რა ჯობია სარკის წინ ცეკვას და ღამე ფრანგული შხაპის მიღებას. წიგნის კითხვასა და ყველაზე წითელი ღვინის დალევას.

ყოველთვის მინდოდა მოტოციკლით ძალიან სწრაფად შემომევლო ლამაზი ადგილები, მარტო მევლო საყიდლებზე ყველაზე ძვირიან მაღაზიებში, მენახა განთქმული ფრანგული კაფეები და ფეხით გამევლო ალექსანდრეს ხიდზე.

კიდევ ერთი დილა გათენდა. ისე გამოვეწყვე, როგორც ნამდვილი პარიზელი ქალბატონი : წითელი ბერეტი მოვირგე, ფეხზე თხელი გეტრები ამოვიცვი, მაღლა ავიქაჩე, ზოლიანი პერანგი მჭიდროდ შევიკარი და გასაფრენად მოვემზადე.

მე არასოდეს ვყოფილვარ პარიზში…