ძალადობით აღტკინებული ქართველები

გუშინ ქართველმა ერთმა დააფიქსირა თავისი იდენტობა, რომელიც ძალიან შორს დგას როგორც ქრისტიანული, ისე ევროპული ღირებულებებისგან.  ძალადობა წითელ ზოლად გასდევდა 17 მაისის თბილისს  და მიუხედავად იმისა, რომ მას მერე ერთი დღე გავიდა, მაინც გაბრაზებული, შერცხვენილი და გაოგნებული ვარ. არვიცი, რამდენი ხანი დამჭირდება იმისთვის, რომ ჩვეულ რეჟიმში გავაგრძელო ცხოვრება, მაგრამ ამ ეტაპზე ეს შეუძლებელია, რადგან განუწყვეტლივ “მოვკლათ, ჩავხოცოთ” მიტრიალებს თავში.

17 მაისი ჰომოფობიის წინააღმდეგ გამართული დღეა. ამ დღესთან დაკავშირებით მთელ მსოფლიოში იმართება აქციები, მანიფესტაციები, ღონისძიებები, სადაც ლიბერალური ღირებულებების მქონდე თავისუფალი ადმაიანები გმობენ სექსუალური ორიენტაციის გამო ადამიანისთვის როგორც სიტყვიერი, ისე ფიზიკური შეურაცხყოფის მიყენებას. საუბედუროდ, ქართველი ერის 90 % აღმოჩნდა დისკრიმინაციის მომხრე და ჰომოფობიის საწინააღმდეგო აქცია იქცა ჰომოფობიის გამოვლინებად.

უამრავი ადამიანი შეიკრიბა რუსთაველზე, რომ გაეპროტესტებინათ “გეი პარადი”. პირველ რიგში, ყველამ კარგად უნდა გაიაზროს, რომ გუშინ არ ყოფილა “გეი პარადი”, არამედ იყო მშვიდობიანი აქცია.

რა იყო ჭინჭრით შეიარაღებული ადამიანების მთავარი სათქმელი, არგუმენტები და რას აპროტესტებდნენ?

მათ არ უნდათ, რომ შვილებმა დაინახონ, თუ როგორ ეხვევიან ერთმანეთს კაცები, რადგან ფიქრობენ, რომ ამგვარი ქცევის შემხვედვარე შვილები :გაპიდარასტდებიან”. რა თქმა უნდა, ეს არ არის სიმართლე. სექსუალური ორიენტაცია არ არის გადამდები. სექსუალური ორიენტაცია არ არის არჩევანი. როგორ წარმოგიდგენიათ ბიჭი, რომელიც მარტო იმიტო რომ უყურებს გოგოებს, გადაკეთდეს გოგოდ ან შეეცვალოს ტესტოსტერონის რაოდენობა?

ფაფახიანი ბიძა-კაცები და ახალგაზრდები უპირისპირდებოდნენ პროპაგანდას.

რა არის პროპაგანდა? 

პროპაგანდა (ლათ. propaganda, გავრცელების ქვემდებარე) — ფაქტების, არგუმენტებისა და სხვა ცნობათა სისტემატიური გავრცელება. ემსახურება საზოგადო აზრის ჩამოყალიბებას.

ძალიან დიდ განსხვავებაა საკუთარი აზრის სხვაზე თავს მოხვევასა და საკუთარი უფლებების დაცვას შორის. მითუმეტეს წარმოუდგენელია, პროპაგანდა გაუწიო ორიენტაციას. განა შესაძლებელია თავს მოახვიო ვინმეს ჰეტეროსექსუალობა? ვისაც ეს შეუძლია, დაე შეეძლოს:))

ძალიან მნიშვნელოვანია გუშინდელ დღესთან დაკავშირებით ეკლესიისს და მამაოების საკითხი. ლგბტ ადამიანების უფლებები მჭიდრო კავშირშია სამართალთან და სახელმწიფოსთან და არა ეკლესიასთან, რომელიც უშუალოდ ჩაერია ყველაფერში. საქართველომ დიდი ხანია უარი თქვა სეკულარიზმზე, მაგრამ მთლად თეოკრატიულ სახელმწიფოს თუ “ვაშენებდით” არ მეგონა.

 რა გააკეთა ეკლესიამ?

მოაწყო არამშვიდობიანი აქცია, კიდევ უფრო აგრესიულად განაწყო ისედაც გაბოროტებული ხალხი და იძალადა ადამიანებზე. რა თქმა უნდა, ბრმები აქაც იტყვიან, რომ არანაირ ძალადობას არ ჰქონია ადგილი, მაგრამ ამის საპირისპიროს მეტყველებს უხვი ვიდეო და ფოტომასალა. ხშირად, ადამიანებს არასწორად ესმით დღევანდელი სასულიერო პირების კრიტიკა და ამას პირდაპირ იღებენ ქრისტიანობის კრიტიკად. მინდა გითხრათ, რომ გუშინდელ საქციელს არაფერი ჰქონდა საერთო ქრისტიანობასთან. ქრისტიანობა გვასწავლის შემწყნარებლობას, თანასწორობას, სუსტის დაცვასა და რაც მთავარია მოყვარის სიყვარულს. ის რაც გუშინ დავინახეთ, არ შეიცავდა ზემოთნათქვამი ცნებების ერთ ნატამალსაც კი!  ჩემი ღრმა რწმენით, ღმერთთან ადამიანობა უფრო დამაკავშირებს, ვიდრე ტაბურეტკამომარჯვებული მამაო. მე არ მინდა, რომ აღსარება ჩავაბარო მამაოს, რომელიც ადამიანებს გინებით დასდევს და მოკვლით ემუქრება. შესაძლოა, ბევრს არ მოსწონდეს ჩემი შეხედულება და რელიგიაზე თავდასხმადაც კი მოეჩვენოს, მაგრამ დამიჯერეთ ცდებით, როდესაც რელიგიას აიგივებთ ეკლესიასთან. დღევანდელ ეკლესიასა და ქრისტიანობას შორის ძალიან დიდი კედელია აღმართული, რომელსაც ადამიანები უბრალოდ ვერ ხედავენ.

რა გააკეთა სახელმწიფომ?

სახელმწიფომ უბრალოდ ვერ შეასრულა თავისი მოვალეობა – დაეცვა მოქალაქეების უფლებები. ლგბტ ადამიანები არიან ჩვეულებრივი მოქალაქეები, რომლებიც იხდიან გაზის და დენის ფულს, აძლევენ ხმას არჩევნებში და თქვენ წარმოიდგინეთ, ტუალეტშიც კი შედიან! სახელმწიფომ ვერ დაიცვა მათი თავისუფალი აზრის გამოხატვის უფლება და ასევე მშვიდობიანი ა ქციის მოწყობის უფლება. სხვა უფლებებზე საუბარიც კი ზედმეტია. პოლიცია უნდა ყოფილიყო უფრო ორგანიზებული და ძლიერი. ფაქტობრივად, გუშინდელ დღეს დასამარდა ქართული სახელმწიფოებრიობა, რომელსაც ზემოდან გადაუარა “ჭეშმარიტ მართლმადიდებელთა” ბრბომ!

ვის ეკისრება პასუხისმგებლობა?

პასუხისმგებლობა ეკისრება საპატრიარქოს, რომელმაც გააღვივა აგრესია და ერთ ჯგუფად შეკრა ეგზალტირებული ფაფახიანი ქართველები. პასუხისმგებლობა ეკისრება სახელმწიფოს, რომელმაც ვერ დაიცვა ადამიანთა უფლებები და პასუხისმგებლობა ეკისრებათ ცალკეულ პიროვნებებს, რომლებმაც ჩაიდინეს დანაშაული და ძალადობა. იმუნიტეტით არ უნდა სარგებლობდეს არც ერთი მღვდელი, არც ერთი მინისტრი, არც ერთი მრევლის წარმომადგენელი და ა.შ რადგან სახელმწიფო, მაშინ არის სახელმწიფო, როდესაც კანონის წინაშე ყველა თანასწორია!

მოციქულთა 27 კანონის თანახმად:

””ეპისკოპოსი, მღვდელი ან დიაკონი, რომელიც გალახავს, დაჩაგრავს და ამ გზით მოინდომებს დამნაშავის დაშინებას, ასეთი პირის სასულიერო წოდებიდან განკვეთას ვბრძანებთ, რამეთუ ეს უფალს ჩვენთვის სრულებითაც არ უსწავლებია, პირიქით სცემდნენ და იგი არ პასუხობდა დარტყმებით, “…ევნებოდა და იგი არავის აგინებდა, ევნებოდა და არავის უთქუმიდა…” (I პეტ. 2,23).”

მიუღებელია, ჩემთვის იმ ადამიანთა პოზიცია, რომლებიც გუშინ ბრბოს ნაწილს შეადგენდნენ. მართლმადიდებილები, როგორც მათ უწოდეს, ე.წ “ქართველობას” იცავენ.

რა არის “ქართველობა”?

მათი აზრით, ქართველობა არის ჰეტეროსექსუალი ორიენტაციის ადამიანების გაერთიანება. არ აქვს მნიშვნელობა შენს ეროვნებას, დაბადების ადგილს და ეთნიკურ წარმომავლობას, თუ ხარ ჰომოსექსუალი, შენ არ ხარ ქართველი. ამ მარტივი ლოგიკით, “ქართველობა” განსაკუთრებული ნიშანია, რომელიც არ ენიჭებათ ადამიანებს, რომლებიც აკრიტიკებენ სასულიერო ფენის წარმომადგენლების საქციელს და ემხრობიან თანასწორობასა და თავისუფლებას. ისინი ამბობენ, რომ საქართველოში არასდროს ყოფილან ჰომოსექსუალები ან თუ იყვნენ ბრძოლის ველზე არ იბრძოდნენ. არვიცი, საიდან აქვთ ინფორმაცია დიდი ხნის წინ გარდაცვლილი ადამიანების ორიენტაციის შესახებ, მაგრამ ზოგადად, ცნობილია, რომ ლგბტ ადამიანთა რაოდენობა კაცობრიობის გაჩენის დღიდან 12%ია და არ  შეცვლილა არც 21-ე საუკუნეში. ჩემთვის ქართველობა ასოცირდება ჩემი ქვეყნის ღირსეულად წარმოჩენასთან, ეროვნული მემკვიდრეობის დაცვასთან და ჭეშმარიტი ღირებულებების შენარჩუნებასთან. ცოტა მიკვირს, როდესაც მოძალადე ადამიანები საუბრობენ ქრისტიანობაზე ან იხსენებენ ილიას ან ვაჟას სიტყვებს, რადგან ილიაც და ვაჟას, სწორედ ადამიანობასა და ადამიანის უფლებებს იცავდნენ.

როგორ უნდა ყოფილიყო ყველაფერი?

დაახლოებით ასე: ჩვენ გვიყვარს ჩვენი ქვეყანა, გვიყვარს ქართველი ხალხი, ამდენად ერთმანეთიც. ჩვენ ადამიანებს ვაფასებთ ღირსების და არა სექსუალური ორიენტაციის მიხედვით. სახელმწიფო იცავს თითოეული ადამიანის უფლება. ეკლესია კი ქადაგებს ქრისტიანობას. ვისწრაფით ევროპისკენ, ისე რომ არ ვკარგავთ თვითმყოფადობას. მსოფლიოში აღარ გვადარებენ ირანს. აღარ ვართ მოძალადეები, არამედ ვართ თავისუფალი, თანასწორი და შემწყნარებელი ერი.